Up

" Carl Fredricksen: You got a "run away in terror" badge?
Russell: No.
Carl Fredricksen: Time to earn it! "

- Quote from the movie " Up "




Hey iedereen,

De laatste dagen worden hier gevuld met mooie momenten en dat was gisteren niet anders, toen ik met Chris, Katie , haar broertje Ryan en mijn gastbroer Jeremy naar " Up " ben gaan kijken.



( de twee hoofdpersonages, een oud mannetje en een 8-jarig scoutsjongetje )

Wow. Wat een film. Echt ongelooflijk. Het verhaal is simpel. De film begint met een oude man die weigert om in een rusthuis opgenomen te worden. Vermits hij zijn hele leven ballonverkoper was blaast hij duizenden ballonnen op, maakt ze vast aan zijn huis en vliegt weg met zijn hele inboedel. Zuid-Amerika is de bestemming. Gedurende de hele film wordt hij achtervolgd door een onschuldig scoutsjongetje, die een laatste badge wil verdienen door een bejaarde te helpen. En vanaf daar is het avontuur, avontuur, en nog eens avontuur.



Als je de kans krijgt om naar deze film te gaan kijken, dan moet je ze grijpen, want alles zit echt goed. Geweldige soundtrack, mooie beelden en vooral een aangrijpend verhaal.
Dat ze dat met een cartoon kunnen doen is geweldig.

Voila, dat was weer een mooi dagje uit met twee supergoeie vrienden. Jeremy en Katie's broertje Ryan vonden het ook een mooie film.

Toen ik thuiskwam vond ik een kaartje en een pakje op mijn bureau, en blijkbaar was Mrs. Knappins langsgeweest met een cadeautje. Zalig e! En dat is mijn turnleerkracht. Ik had voor haar ook een kaartje maar dat ga ik later gaan afleveren.
Mijn cadeautje was een soort van ketting voor jongens, iets heel sjiek. Mrs Knappins had de truck genomen, en toen ze achteruit reed op de oprit had ze de brievenbus mee. Supergrappig! Gelukkig heeft Brandon dat allemaal snel opgelapt met een paar kloppen van de hamer, en was alles daarna terug mooi in orde.

Gisterenavond ben ik ook met Steven, Lisa en Jessie gaan eten in Lucky's. Omdat zij mij naar zoveel plaatsen hadden meegenomen vond ik dat gepast, en het eten was weer steengoed natuurlijk. Lucky's is het zaligste restaurant ever! Ik had een cadeautje voor hen ( een fotokader met een mooie foto van Jessie en Steven ) en een mooie kaart, en ze waren supercontent. Daarna hebben we nog wat rondgereden in de auto om naar overstroomde plaatsen te gaan kijken ( het heeft hier een paar dagen stevig geregend ), en rond 23u 's avonds was ik thuis. Ik nam afscheid van Lisa, omdat ik verwacht dat ik haar niet meer ga terugzien, maar Jessie en Steven zie ik normaal vandaag omdat we gaan paardrijden. Dat gaat ook de eerste keer zijn. Joepie!

Groetjes,
Pieter