" He who does not weep, does not see "
- Les Miserables
Hey allemaal,
De dagen beginnen te korten, en voor mij gaan ze tien keer zo snel omdat er zoveel te doen is. Laten we eens beginnen met deze zondag, want dit weekend was druk zoals altijd, en er valt weer veel te vertellen natuurlijk.
Ik stond zondag op met een dikke glimlach op het gezicht, vermits ik de avond ervoor met 80 dollar was thuisgekomen van het casino. Veel had ik niet geslapen die ochtend, we waren immers pas thuis in de vroege uurtjes, maar een nieuwe dag brengt nieuwe avonturen en dat was genoeg reden om op te staan :-)
Na een gezellig ontbijt met de familie ben ik naar het ' open house ' van Chris Page vertrokken. 't Was keigoed weer ( in de 30 graden ), en er was superveel volk. Omdat Chris 1 van mijn beste vrienden is kon ik zijn feest natuurlijk niet missen, en ik ben daar een paar uur gebleven.
Daarna zijn we met de familie naar Emalee Diller's open house gereden. Emalee is een goeie vriendin, en het zijn de Diller's die onze uitwisselingsstudent ' Pong ' in huis hebben genomen, dat zijn dus goeie vrienden van de familie.
Daar heb ik superveel vrienden teruggezien. Ik heb echt chance dat ik al die mensen zie op die grote feesten, omdat ik ook direct afscheid van hen kan nemen. Dat klinkt misschien droevig, maar niets is erger dan vertrekken zonder afscheid te nemen!
Op Emalee's feest heb ik dus een paar belangrijke mensen teruggezien, zoals Mrs. Knappins, mijn favoriete leerkracht, en een paar vrienden vanop school die ik al een tijdje niet meer gezien had zoals Kayla Muxlow. Na een tijdje zijn we daar ook vertrokken, met een volle maag natuurlijk, want er was weer megaveel eten.
Blijkbaar waren er nog wat dingen te doen die avond, want ik kreeg een bericht van Emalee met de vraag of ik ' mudvolleyball ' wou komen spelen bij haar thuis. Blijkbaar had ze het net opgezet en was er een hele 'pit' vol modder waar we konden spelen, en ze had keiveel mensen gebeld om af te komen. Ik sprong op mijn fietsje ( ik had zin om eens de grote coureur uit te hangen ) en na een minuutje of twintig kwam ik aan bij Emalee met kleren die vuil mochten worden.
Dames en heren, ' Mudvolleyball ' is ge-wel-dig. Wij waren bijna onherkenbaar na een half uur, en dat was ook wel de bedoeling denk ik. Na een tijdje waren we geen volleybal meer aan het spelen, maar elkaar aan het bekladden met modder, en we hebben ons daar supergoed geamuseerd. Ik heb maar twee foto's, die hierboven en dan die van Sandi en Kristen hieronder, maar dat toont genoeg denk ik.
Ik ben er trouwens van overtuigd dat alles wat in de modder wordt gedaan, geweldig is. Mijn varkenskant komt naar boven denk ik :-)
( Kristen en Sandi )
Verder ben ik gisteren en eergisteren mijn valiezen beginnen pakken, en amai, 't gaat moeilijk worden om alles in die twee valiezen te krijgen :D. Ik probeer zoveel mogelijk tijd door te brengen met de familie, en dat is goed aan het lukken. Vermits zij een jaar voor mij gezorgd hebben vind ik dat niet meer dan normaal! Gelukkig laat Tina mij 's avonds nog uitgaan naar feestjes waar ik afscheid kan nemen van vrienden, want dat is ook wel nodig.
Gisteren ben ik Brandon gaan helpen op het werk, en ik was blij dat ik ook met hem nog wat tijd kon doorbrengen voor het vertrek. Hij en zijn baas apprecieerden het dat ik kwam helpen met het verplaatsen van hout, en ik vond het leuk, dus dat was een win-win situatie :D.
Voila, 't is al woensdag. Vanavond ga ik uit eten met Lisa, Steven en Jessie, en voor hen heb ik een klein cadeautje omdat zij toch wel veel voor mij betekend hebben dit jaar. Ik zie het zitten. Nog 5 dagen, echt gek e!
Groetjes,
Pieter
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten