Lunch : $15.90
The smile after a hug : Priceless
- Michael Craigen
Hey allemaal,
Een ietwat vreemde titel voor deze post, maar er zit weer een gans verhaal achter natuurlijk :-). Vorige woensdag zat ik met Michael, Jesse en Brittnie aan de lunchtafel en we hadden het over het supermooie ' Free Hugs ' filmpje op Youtube van Juan Mann. Michael, Gus en een paar anderen wouden dat eigenlijk wel eens gaan proberen, en vermits ik een voorstander ben van alles waar iets goed uitkomt hebben we een briefje laten rondgaan door de school. Iedereen die zin had om mee te gaan naar ' Birchwood Mall ' om gratis knuffels te gaan uitdelen was welkom om 14u 's namiddags in het winkelcentrum, waar we met iedereen zouden afspreken.
Nu, wij dachten dat er toch een paar mensen geintresseerd zouden zijn om dat te doen, maar je hebt toch wat lef nodig om in een winkelcentrum te gaan paraderen met een ' Free Hugs ' bordje. En dat lef ontbrak precies in veel mensen, want uiteindelijk bleek dat alleen ik, Michael, Matt en Gus er zin in hadden. We maakten onze bordjes buiten de ' mall ' met alcoholstift op karton, en 5 minuten later waren we binnen.
Het grappige was dat we op wat vrouwvolk gerekend hadden om daar met ons te gaan staan, want het was toch ietwat vreemd om daar met 4 gasten te gaan rondlopen :-). Uiteindelijk zijn we opgesplitst, en ben ik met Gus de ene kant uitgegaan, en is Michael met Matt de andere kant uitgegaan. Die drie, dat zouden chiromensen kunnen zijn, die vrezen niets :-)
( Michael, Gus en ik met onze bordjes. Op Gus zijn bordje stond : Hug me, it's free ! Hilarisch )
Ons avontuur in de ' Mall ' duurde niet langer dan 10 minuten, want na zeer korte tijd werden we door de ' security guard ' vriendelijk verzocht om het af te bollen.
Die dacht dat wij van een of andere sekte waren, en dat we iets probeerden te verkopen, wat natuurlijk niet toegelaten is.
Dat was een domper op de vreugde, maar in die 10 minuten hebben we toch drie knuffels kunnen uitdelen aan mensen die het filmpje OOK gezien hadden en het de normaalste zaak van de wereld vonden.
En lap, daar zaten we dus, in Port Huron. Gelukkig was ik op stap met de meest optimistische bende die ik ken, en het duurde dus niet lang voor we iets anders vonden om te gaan doen. Port Huron is immers een grote stad, en we hadden een uur gereden om er te geraken. We zijn allemaal in Michael's busje gekropen, en we zijn tot aan de ' Blue Water Bridge ' gereden. Vandaar kan je langs het water tot in de stad stappen. 't Is een vrij lange wandeling, maar we hadden toch niets anders te doen :-)
( een boot voor de toeristen langs de waterkant )
( zicht op de Blue Water Bridge )
Onderweg maakten we een kleine analyse van hoe het allemaal gelopen is in het winkelcentrum, en we concludeerden dat we toch 3 mensen hun dag hadden gemaakt met onze gratis knuffels. We stapten tot aan ' The Raven ', het koffiehuisje waar ik al vaak geweest was, en bestelden ons een zalige ' fruit smoothie ' en een warme chocomelk. Zij waren daar alledrie nog niet geweest, en dat was toch vrij bizar vond ik :D
( Gus en Michael genieten van de beste ' Hot Chocolate ' in Port Huron en omstreken )
Na de lange weg terug zijn we gaan eten in de ' Mongolian Barbecue ', een lekker buffet waar het eten voor onze neus op de grill werd gesmeten.
( een mooi zicht op het water, ik noem het 'posterzicht' )
En op de tonen van ' Sitting at the dock of the bay ' reden we rond 21u 'savonds terug naar huis, denkend aan onze dag die toch weer mooi gevuld is geraakt :D
Groetjes,
Pieter
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten