”Hockey is like a disease, you can't really shake it.” - Goaltender Ken Wregget
Hi everybody!
Wow, april is zalig goed begonnen!
Gisteren ben ik met Matt Kapushinski, een vriend vanop school en tevens een grote hockeyfan, naar de Detroit Red Wings gaan kijken.
Tina, mijn gastmama, kon via haar werk aan goedkope tickets geraken en ik kon de kans dus niet laten liggen om naar een professionele hockeywedstrijd te gaan kijken!
Na een geweldige "Detroit Tigers"-baseballwedstrijd een paar maanden geleden en na een zalige basketbalwedstrijd van de Detroit Pistons was het deze keer dus tijd voor een andere sporttak. Ijshockey!
Hier mag geen twijfel over bestaan : dat is waarschijnlijk een van mijn lievelingssporten om naar te kijken!
Rond 16u30 's namiddags ben ik met Matt vertrokken naar Detroit ('t is best wel een lange rit tot in het centrum, maar 2 uur in de auto ben ik hier in Amerika al heel goed gewoon ) en uiteindelijk zijn we daar rond 18u30 aangekomen. Het was een supermooie en warme dag en er stonden al mensen aan te schuiven voor tickets.
Een van de stadionmedewerkers vertelde ons dat we voor de opwarming in de sjieke zitjes dicht bij het glas konden gaan zitten, omdat er toch nog niet veel volk in het stadion was. Dat was zaaaaaaalig! We hadden immers tickets voor een van de balkons en dat is best wel ver weg van de schaatsbaan.
Uiteindelijk hebben we keiveel chance gehad en is er daar niemand komen zitten tot ergens in de helft van de wedstrijd! Wij hebben de helft van de wedstrijd dus op zitjes van 80 dollar gezeten terwijl onze toegangstickets maar 20 dollar waren. Zalig :-)
Matt heeft mij vervolgens de regels van het spel wat uitgelegd. Na 5 minuten waren ze al bijna aan het vechten op het ijs ( spektakel! ) maar over het algemeen was het best wel een sportieve wedstrijd. De Red Wings zijn verloren met 4-5 maar dat kon voor ons de pret niet bederven! De andere helft van de wedstrijd stonden we weer superdicht bij de baan, ook al moesten we van plaats veranderen, en we waren echt zot aan het gaan in dat stadion. Wat een sfeer! De mensen waren veel luider dan toen ik naar de Pistons en de Tigers ging kijken. Matt had ook nog nooit zo dichtbij gezeten dus die werd ook zot toen hij alle hockeyspelers van zijn lievelingsteam van dichtbij zag.
Uiteindelijk waren we rond 24 u terug thuis na alweer een lange rit. Ondertussen was het aan het regenen maar dat kon de pret voor ons toch niet bederven. Op straat was iedereen aan het zingen ( binnen een paar dagen is er in Detroit een keibelangrijk basketbaltornooi, en Michigan State University speelt de halve finale dus iedereen loopt hier natuurlijk voor Michigan te supporteren ) en er was de hele avond een goeie atmosfeer in en rond het gigantische stadium. De " Joe Louis Arena " is een plek waar ik dus zeker nog eens terug naartoe wil!
Groetjes,
Pieter
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten