Heey allemaal,
Na een enorm drukke week heb ik eindelijk de tijd gevonden om rustig dit stukje te schrijven. Er is weeral vanalles gebeurd!
Eerst en vooral zal ik de titel van dit stukje eens verklaren. De foto zegt het allemaal : White Castle is een hamburgerrestaurant. Ik ben er gisteren gaan eten met een paar vrienden. Toen ze mij vertelden dat ze er minstens 5 hamburgers elk aten, verschoot ik mij een bult. Tot ik zag hoe ze eruitzagen . White Castle hamburgers zijn mini-hamburgers, en je bestelt ze in setjes van 5,10, of 20. Echt zot. Het is niet de eerste keer dat ik verschoot van de Amerikaanse eetgewoonten, maar op dat moment snapte ik volledig waarom een groot deel van dit land met overgewicht kampt :-). Met mijn gewicht gaat alles nog altijd goed trouwens, ik weeg nog altijd hetzelfde als in Belgie. Buiten natuurlijk al dat gewicht van de spieren die ik train in ' Strength & Conditioning ' . Hihi nee, grapje. Ik ben nog altijd gezond bezig. Buiten mijn koffieverslaving natuurlijk.
Dinsdag speelde mijn voetbalteampje een match. Ze zijn met 7-1 gewonnen en ik had ' Twinkies' voorzien voor na de match. Dat zijn kleine snacks, een beetje zoals die Doo-Wap's in Belgie met chocoladestukjes erin. Ze waren echt supercontent. Donderdag moesten ze weer een match spelen. Die is op 2-2 geeindigd. Daar had ik mij wel bijna boos gemaakt. De scheidsrechters waren verhinderd voor de wedstrijd dus heeft de trainer van het andere team de wedstrijd in 'goede banen' geleid. De eerste goal van de tegenpartij was offside maar dat had hij 'niet gezien'. En daarna heeft hun keeper een bal van ons gevangen die al over de doellijn was geraakt ( normaal dus punt voor ons ) maar dat had hij toevallig ook niet opgemerkt. Ik was bijna uit mijn krammen geschoten maar mijn team speelde goed en het zijn nog maar kinderen, dus heb ik mij ingehouden. Het was al bij al een heel goeie match. Volgende week spelen ze hun laatste match en op 7 november mag ik als trainer medailles uitdelen aan mijn team op een benefiet hier in Brown City. Ik heb al keiveel bedankingen gekregen van ouders en dat apprecieer ik enorm. Ik heb uiteindelijk superveel geleerd van die kinderen en ik ben dus heel content dat ik het aanbod om voetbaltrainer te zijn niet heb afgeslaan.
Voor de rest heeft ons meisjesvolleybalteam hun laatste thuismatch gespeeld. Het was weer een hele ceremonie. De namen werden afgeroepen en vervolgens kwamen de meisjes met hun ouders het veld opgestapt. Ze kregen een dik applaus, en wonnen vervolgens de match. Ze zijn nu ' league champs '. De grote, moeilijke wedstrijden komen eraan en de coach heeft al laten weten dat hij mij zal nodig hebben op de trainingen.
Vervolgens ben ik gisteren nog naar een concert geweest in Detroit. Maar daarover meer in het volgende stukje !
Groetjes,
Pieter
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten