" It is a rough road that leads to the heights of greatness. " - Seneca
Hey,
Vrijdagavond na het befaamde diner at Lucky's zijn we doorgereden naar Flint, Michigan en hebben we daar de nacht doorgebracht in een motel. Brandon ging immers samen met zijn papa de dag erop deelnemen aan ' The Crim '. The Crim is een van de grootste races in Amerika, een evenement waarin verschillende afstanden worden gelopen door de stad Flint. Je kon meedoen aan de marathon, aan de 10 kilometer run, de 5 kilometer run, enz..
Niet te geloven hoeveel volk daar aanwezig was. Gewoon al het aantal deelnemers was overweldigend, het waren er meer dan 20000. Tel daar dan nog eens meer dan dubbel zoveel toeschouwers bij en je kan je voorstellen dat het er zwart zag van het volk. Het zag er ook soms letterlijk zwart van het volk want er waren een pak Kenianen en Ethiopiers die meededen aan de race. Het waren uiteindelijk ook drie Kenianen die met de medailles gingen lopen. Het was een supergrappige race, sommige mensen liepen 10 kilometer in batmanpakken, met vlaggen op hun rug en er was zelfs een man die heel het jaar had getraind om al dribbelend met DRIE basketballen de hele race uit te lopen. Het is hem ook gelukt!
Brandon liep een goede tijd en zijn papa die meedeed aan het snelwandelen was een van de eersten in zijn leeftijdscategorie ( hij is ongeveer 65 jaar schat ik ). Het is een familie van sporters en dat vind ik superleuk!
Daarna zijn we eventjes naar huis gegaan om wat spullen te pakken en zijn we opnieuw de baan op gegaan, nu op weg naar Port Huron voor de tweede keer. Brandon liep de dag erna ( zondag ) een triathlon en we zijn in de trailer van Grandma Spike ( een heel vriendelijke oma die ze Spike noemen omdat ze haar haar altijd rechtzet met gel ) blijven slapen. De dag erna moesten we vroeg uit de veren. In de voormiddag liep Brandon de triathlon. Hier was hij echter een van de traagsten, ik denk dat hij nog moe was van de dag ervoor. 't Is wel leuk om eens allemaal supersportieve Amerikanen te zien. Het leuke was dat er voor iedereen werd gesupporterd, iedereen klapt en schreeuwt voor iedereen. Er waren veel zwaarlijvige mensen die ook meededen en puur op karakter en door de aanmoedigingen van de toeschouwers over de streep geraakten en dat was mooi om naar te kijken.
Na de triathlon zijn we naar Saw Mill City geweest, een soort themapark maar zonder rollercoasters, alle ja met van die kleine attracties. We waren daar omwille van een feest van AT&T, het telecombedrijf waar mijn gastmama werkt. Daarover vertel ik later meer.
Groetjes,
Pieter
BTW : Er staan nieuwe foto's op de site van The Crim en Flint, klik linksboven!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten