" And as we wind on down the road
Our shadows taller than our soul
There walks a lady we all know
Who shines white light and wants to show
How everything still turns to gold
And if you listen very hard
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
Woe oh oh oh oh oh
And she's buying a stairway to heaven " - Led Zeppelin : Stairway To Heaven
Hey allemaal,
Het is vandaag zondag, morgen is het hier Labor Day ( feestdag ) en dinsdag begint de school. Ik kijk er keihard naar uit! Ik ga proberen om daar zo snel mogelijk iets over te schrijven want het zal zonder twijfel helemaal anders zijn als in Belgie!
Het feestje vrijdagavond was superleuk. Typisch Amerikaans, op een boerderij met een groot vuur en een grote truck met een nog grotere muziekinstallatie. 't Was bij een keirijk boerenmeisje waarvan de ouders bijna elk akker in Brown City bezaten en je kon het echt wel zien dat het 'rich folks' waren. Er was veel volk van mijn jaar ( allemaal seniors ) en er hing weer een zalige relaxte sfeer. Ik leerde veel mensen kennen en mijn GSM was ineens weer 5 nummers rijker, joepie! 't Was een leuke boel.
Het hoogtepunt van mijn weekend kwam echter gisterenavond. Mijn gastmama Tina had een tijdje geleden als verrassing tickets gekocht voor een concert van een ' Led Zeppelin Tribute Band '. Omdat mijn gastouders zelf niet konden gaan ben ik met Lisa ( mama van Steven ), Steven en Jake ( vriend van Steven ) geweest. Ik kende maar twee liedjes van Led Zeppelin maar ik was content dat ik kon gaan, het was een zalige ervaring. Het concert zelf vond plaats in de " DTE Energy Music Hall ". Dit was een soort amfitheater waar je buiten op een heuvel kon zitten in openlucht. Het podium bevond zich in een soort paviljoen waar stoeltjes waren voor mensen die de duurdere tickets konden bemachtigen. Er hadden eerder al topartiesten opgetreden ( Jack Johnson, Counting Crows, The Police,...) en het concert zelf was heel goed. De kans is groot dat we daar volgende maand naar Lynyrd Skynyrd gaan kijken ( Sweet Home Alabama ).
Nu is het rustig, elke zondag is hier heilig en dat mag wel want het is al de hele week druk druk druk geweest. Mis jullie allemaal!
X,
Pieter
zondag 31 augustus 2008
vrijdag 29 augustus 2008
Hanging Out
"Strangers are just friends waiting to happen." - Steve Klaka
Hey allemaal,
Sinds de laatste post is hier weer vanalles gebeurd. Dinsdag ben ik met Steven door de bossen gaan rijden. De natuur is hier echt wondermooi. Je hebt hier bossen, meren, moerassen, stranden, noem maar op. Normaal gingen we gaan vissen maar Steven vond zijn vislijnen niet dus zijn we wat gaan rijden en dat was super. Eerst zijn we naar Imlay City gereden, het dichtstbijzijnde echte stadje op 20 kilometer van huis waar zijn mama werkt in een Mexicaans restaurant. Toen we binnenkwamen liet ze direct iets van eten klaarmaken en twas echt authentiek Mexicaans wat daar bereid werd, zaaaaaalig lekker. Ik heb hier al de meest zotte dingen gegeten.
Daarna zijn we naar Steven's 'bullriding farm' gereden waar hij mij keiveel heeft geleerd over hoe dat allemaal ineen zit. Die gast is zo gemaan slim, das ni te geloven. We kwamen aan op die boerderij en hij vroeg mij of ik wou weten hoe alles er werkte. Voorbeeld : Hoe ze de shit van de koeien opkuisen : Ze scheppen alles in een soort goot naast de stal, dan zetten ze een waterpomp open en die goot wordt dan een soort 'conveyor belt' voor al de uitwerpselen ( je kan het vergelijken met een soort band waarop de bagage rondgaat op de luchthaven ) en zo wordt alles naar buiten geleid op een grote hoop. Hij vertelde ook van die kleine dingen: vb. dat er een bepaalde hoeveelheid water aan de modder moest worden toegevoegd voor bullriding-wedstrijden omdat die stieren anders hun gewrichten naar de knoppen helpen. Ik weet niet of jullie dat allemaal interessant vinden maar ik vond het superleuk om te weten hoe dat allemaal in elkaar stak. Ik leer hier dingen die ik in Belgie nooit van mijn leven zou leren.
( Steven )
Voor de rest ben ik ook nog met hem, zijn mama en zijn stiefpapa Marty naar Batman : The Dark Night gaan kijken. Supergoeie film, de Joker werd enorm goed gespeeld door Heath Ledger. Ze zouden hem een Oscar moeten geven, ook al is hij ondertussen gestorven.
Daarna zijn we nog naar Applebee's gegaan, een soort van taverne, supergezellig en hebben we daar nog een hapje gegeten. Ik voel me echt supergoed bij die mensen. Zijn stiefpapa Marty is nu trucker ( tis niet zo nen dikke Amerikaanse trucker die je je nu waarschijnlijk voorstelt ) en heeft 8 jaar in Duitsland gewoond. Ik kan goed met hem praten over Europese dingen, zoals de gewoontes,enz.. Zijn mama heeft Steven en zijn broer helemaal op haar eentje opgevoed en is een sterke, supervriendelijke madam. Er gaat een hele historie aan vooraf maar dat is wat lang om te vertellen.
De Amerikaanse jongeren hier zijn heel vriendelijk, ze komen vaak langs en ik krijg hier voor elk feestje een uitnodiging. De vriendschappen zijn natuurlijk nog allemaal oppervlakkig en ik ken nog niemand echt goed. Toch klikt het steeengoe met Steven, waarschijnlijk omdat we veel rondhangen en hij mij altijd belt om iets te doen als hij zich verveelt. Hij is waarschijnlijk blij dat hij eens iemand leert kennen van Europa die andere visies heeft dan de standaard Amerikaan. Ik heb al veel samen gedaan met hem en zijn lief Jesse ( keilief meisje en knap, woont op een boerderij in the middle of nowhere echt onbegrijpelijk :-)), tis echt een zalig koppel, heel open-minded. Morgen ga ik met Jesse, Steven en zijn mama naar een concert van een ' Led Zeppelin Tribute Band' en daar kijk ik nu al naar uit. Gisteren ben ik voor de eerste keer eens niet weggeweest omdat ik moe was en bij de familie wou zijn. Dat heeft ook wel eens goed gedaan. Maar vanavond ist terug feeeestjeeeeeeeeeeeee!
( Steven & Jesse )
C U all later,
Pieter
Hey allemaal,
Sinds de laatste post is hier weer vanalles gebeurd. Dinsdag ben ik met Steven door de bossen gaan rijden. De natuur is hier echt wondermooi. Je hebt hier bossen, meren, moerassen, stranden, noem maar op. Normaal gingen we gaan vissen maar Steven vond zijn vislijnen niet dus zijn we wat gaan rijden en dat was super. Eerst zijn we naar Imlay City gereden, het dichtstbijzijnde echte stadje op 20 kilometer van huis waar zijn mama werkt in een Mexicaans restaurant. Toen we binnenkwamen liet ze direct iets van eten klaarmaken en twas echt authentiek Mexicaans wat daar bereid werd, zaaaaaalig lekker. Ik heb hier al de meest zotte dingen gegeten.
Daarna zijn we naar Steven's 'bullriding farm' gereden waar hij mij keiveel heeft geleerd over hoe dat allemaal ineen zit. Die gast is zo gemaan slim, das ni te geloven. We kwamen aan op die boerderij en hij vroeg mij of ik wou weten hoe alles er werkte. Voorbeeld : Hoe ze de shit van de koeien opkuisen : Ze scheppen alles in een soort goot naast de stal, dan zetten ze een waterpomp open en die goot wordt dan een soort 'conveyor belt' voor al de uitwerpselen ( je kan het vergelijken met een soort band waarop de bagage rondgaat op de luchthaven ) en zo wordt alles naar buiten geleid op een grote hoop. Hij vertelde ook van die kleine dingen: vb. dat er een bepaalde hoeveelheid water aan de modder moest worden toegevoegd voor bullriding-wedstrijden omdat die stieren anders hun gewrichten naar de knoppen helpen. Ik weet niet of jullie dat allemaal interessant vinden maar ik vond het superleuk om te weten hoe dat allemaal in elkaar stak. Ik leer hier dingen die ik in Belgie nooit van mijn leven zou leren.
( Steven )
Voor de rest ben ik ook nog met hem, zijn mama en zijn stiefpapa Marty naar Batman : The Dark Night gaan kijken. Supergoeie film, de Joker werd enorm goed gespeeld door Heath Ledger. Ze zouden hem een Oscar moeten geven, ook al is hij ondertussen gestorven.
Daarna zijn we nog naar Applebee's gegaan, een soort van taverne, supergezellig en hebben we daar nog een hapje gegeten. Ik voel me echt supergoed bij die mensen. Zijn stiefpapa Marty is nu trucker ( tis niet zo nen dikke Amerikaanse trucker die je je nu waarschijnlijk voorstelt ) en heeft 8 jaar in Duitsland gewoond. Ik kan goed met hem praten over Europese dingen, zoals de gewoontes,enz.. Zijn mama heeft Steven en zijn broer helemaal op haar eentje opgevoed en is een sterke, supervriendelijke madam. Er gaat een hele historie aan vooraf maar dat is wat lang om te vertellen.
De Amerikaanse jongeren hier zijn heel vriendelijk, ze komen vaak langs en ik krijg hier voor elk feestje een uitnodiging. De vriendschappen zijn natuurlijk nog allemaal oppervlakkig en ik ken nog niemand echt goed. Toch klikt het steeengoe met Steven, waarschijnlijk omdat we veel rondhangen en hij mij altijd belt om iets te doen als hij zich verveelt. Hij is waarschijnlijk blij dat hij eens iemand leert kennen van Europa die andere visies heeft dan de standaard Amerikaan. Ik heb al veel samen gedaan met hem en zijn lief Jesse ( keilief meisje en knap, woont op een boerderij in the middle of nowhere echt onbegrijpelijk :-)), tis echt een zalig koppel, heel open-minded. Morgen ga ik met Jesse, Steven en zijn mama naar een concert van een ' Led Zeppelin Tribute Band' en daar kijk ik nu al naar uit. Gisteren ben ik voor de eerste keer eens niet weggeweest omdat ik moe was en bij de familie wou zijn. Dat heeft ook wel eens goed gedaan. Maar vanavond ist terug feeeestjeeeeeeeeeeeee!
( Steven & Jesse )
C U all later,
Pieter
dinsdag 26 augustus 2008
The First "Did You Know?"
Howdie!
Hier is mijn eerste wist-je-datjes post!
Wist je dat:
- je hier statiegeld krijgt (10 dollarcent) op blikjes en dat er zwervers zijn in de grote steden die in de vuilbakken snuffelen om zo wat geld te verdienen.
- ik hier al de helft van het cheerleaderteam heb leren kennen en het schooljaar nog niet eens begonnen is.
- vrouwelijke ' lifeguards ' hier net zoals in Baywatch ronddoberen op surfplanken in de zee en dezelfde rode badpakken aanhebben.
- je hier nooit naar een postbus moet zoeken om brieven te posten. Als je het rode klepje van een Amerikaanse postbus naar omhoog zet betekent dat dat er brieven in jouw postbus zitten die je wil posten en dan doet de postbode dat voor jou.
- ik straks voor de eerste keer ga vissen met Steven, de slimme Amerikaan die ik op het trouwfeest heb leren kennen.
- het Amerikaanse slang-woord ' smore ' ( een gesmolten marshmallow op een chocoladekoekje ) komt van ' some more ' because you always want some more! ( danku Birgitt voor deze)
- mijn hondje Sacha hier tien keer lelijker is dan mijne Louis in Belgie
- ik hier al veel dikke mensen heb gezien maar ook al heel veel enorm sportieve mensen
- ik hier voor het eerst ' Guitar Hero ' heb gespeeld op de Playstation 2 van mijn kleine broertjes en dat dat een zalig spel is!
- een brief naar Belgie voor mij 90 dollarcent kost en ik dat niet veel vind
- je hier voor elk genre muziek minstens 5 radiozenders hebt en dat dat de hemel is
- ik ben uitgenodigd door een leuk koppel om in september naar een concert van Sigur Ros te gaan kijken in Detroit en dat ik dat zeker ga doen
- hier precies minder mensen voor Barack Obama zijn dan ik gedacht had
- er precies toch ook niet veel mensen achter John Mccain staan
- ik daaruit besluit dat ze toch niet echt veel met politiek bezig zijn
- ik nu ga afsluiten
- ik jullie allemaal mis!
X
Pieter
The AT&T Party @ Saw Mill City
"At every party there are two kinds of people -- those who want to go home and those who don't. The trouble is, they are usually married to each other.” - Ann Landers
Hey,
Zoals altijd zit ik weer achter op schema maar da's niet erg. De zondag na de race in Flint zijn we doorgereden naar Port Huron voor een triathlon waar Brandon aan deelnam. Port Huron is dat zalige kuststadje waar ik het al eerder heb over gehad. We hadden, zoals elke dag hier tot nu toe, weer supergoed weer ( zonnig, geen wolkje aan de lucht en 25 graden elke dag -> hier in het koude Michigan is dat een sprookje ).
Na de triathlon zijn we doorgereden naar Saw Mill City. Saw Mill City was een themapark voor eerder jongere kinderen maar er was daar een groot feest van Tina's werk dus zijn we er met het hele gezin naartoe gegaan. Ik heb er steengoed gegeten want er was een zalig buffet met een heerlijke ' Taco Salad ' en daarna hebben we een hele hoop attracties gedaan. Het was daar echt leuk, we hebben er minigolf gespeeld, gekart, ...
Na het feestje ben ik 's avonds nog uitgegaan naar een ander verjaardagsfeest van Katie, een van de cheerleaders en dat was zaaaaaaaaaaaalig. Ze deed een bomfire ( dat is hier de gewoonte, keiveel vrienden uitnodigen en in de tuin een vuurke stoken -> iedereen heeft hier een vuurput en ge moogt hier zoveel vuur maken als ge wilt) en er was veel taart, veel volk en veel vuurwerk. Die Amerikanen zijn echt kei open en ze stelden mij superveel vragen over hoe het leven is in Europa en van die dingen. Ik heb daar voor het eerst 'smores' gegeten. Dat zijn marshmallows die je na het vuur op een chocoladekoekje moet pletten en dan opeet. Keilekker, ik ga dat invoeren in Belgie!
Voila, dat was de rest van mijn weekend. Straks ga ik vissen met Steven, de gecultiveerde Amerikaan waar ik het al eerder over heb gehad en straks is er weer een verjaardagsfeestje, joepie!
Bij deze ga ik ook met een nieuwe 'rubriek' beginnen, namelijk de wist je datjes. Je komt hier immers elke dag voor verrassingen te staan. Zie volgende!
X,
Pieter
Hey,
Zoals altijd zit ik weer achter op schema maar da's niet erg. De zondag na de race in Flint zijn we doorgereden naar Port Huron voor een triathlon waar Brandon aan deelnam. Port Huron is dat zalige kuststadje waar ik het al eerder heb over gehad. We hadden, zoals elke dag hier tot nu toe, weer supergoed weer ( zonnig, geen wolkje aan de lucht en 25 graden elke dag -> hier in het koude Michigan is dat een sprookje ).
Na de triathlon zijn we doorgereden naar Saw Mill City. Saw Mill City was een themapark voor eerder jongere kinderen maar er was daar een groot feest van Tina's werk dus zijn we er met het hele gezin naartoe gegaan. Ik heb er steengoed gegeten want er was een zalig buffet met een heerlijke ' Taco Salad ' en daarna hebben we een hele hoop attracties gedaan. Het was daar echt leuk, we hebben er minigolf gespeeld, gekart, ...
Na het feestje ben ik 's avonds nog uitgegaan naar een ander verjaardagsfeest van Katie, een van de cheerleaders en dat was zaaaaaaaaaaaalig. Ze deed een bomfire ( dat is hier de gewoonte, keiveel vrienden uitnodigen en in de tuin een vuurke stoken -> iedereen heeft hier een vuurput en ge moogt hier zoveel vuur maken als ge wilt) en er was veel taart, veel volk en veel vuurwerk. Die Amerikanen zijn echt kei open en ze stelden mij superveel vragen over hoe het leven is in Europa en van die dingen. Ik heb daar voor het eerst 'smores' gegeten. Dat zijn marshmallows die je na het vuur op een chocoladekoekje moet pletten en dan opeet. Keilekker, ik ga dat invoeren in Belgie!
Voila, dat was de rest van mijn weekend. Straks ga ik vissen met Steven, de gecultiveerde Amerikaan waar ik het al eerder over heb gehad en straks is er weer een verjaardagsfeestje, joepie!
Bij deze ga ik ook met een nieuwe 'rubriek' beginnen, namelijk de wist je datjes. Je komt hier immers elke dag voor verrassingen te staan. Zie volgende!
X,
Pieter
maandag 25 augustus 2008
The Crim, Festival Of Races
" It is a rough road that leads to the heights of greatness. " - Seneca
Hey,
Vrijdagavond na het befaamde diner at Lucky's zijn we doorgereden naar Flint, Michigan en hebben we daar de nacht doorgebracht in een motel. Brandon ging immers samen met zijn papa de dag erop deelnemen aan ' The Crim '. The Crim is een van de grootste races in Amerika, een evenement waarin verschillende afstanden worden gelopen door de stad Flint. Je kon meedoen aan de marathon, aan de 10 kilometer run, de 5 kilometer run, enz..
Niet te geloven hoeveel volk daar aanwezig was. Gewoon al het aantal deelnemers was overweldigend, het waren er meer dan 20000. Tel daar dan nog eens meer dan dubbel zoveel toeschouwers bij en je kan je voorstellen dat het er zwart zag van het volk. Het zag er ook soms letterlijk zwart van het volk want er waren een pak Kenianen en Ethiopiers die meededen aan de race. Het waren uiteindelijk ook drie Kenianen die met de medailles gingen lopen. Het was een supergrappige race, sommige mensen liepen 10 kilometer in batmanpakken, met vlaggen op hun rug en er was zelfs een man die heel het jaar had getraind om al dribbelend met DRIE basketballen de hele race uit te lopen. Het is hem ook gelukt!
Brandon liep een goede tijd en zijn papa die meedeed aan het snelwandelen was een van de eersten in zijn leeftijdscategorie ( hij is ongeveer 65 jaar schat ik ). Het is een familie van sporters en dat vind ik superleuk!
Daarna zijn we eventjes naar huis gegaan om wat spullen te pakken en zijn we opnieuw de baan op gegaan, nu op weg naar Port Huron voor de tweede keer. Brandon liep de dag erna ( zondag ) een triathlon en we zijn in de trailer van Grandma Spike ( een heel vriendelijke oma die ze Spike noemen omdat ze haar haar altijd rechtzet met gel ) blijven slapen. De dag erna moesten we vroeg uit de veren. In de voormiddag liep Brandon de triathlon. Hier was hij echter een van de traagsten, ik denk dat hij nog moe was van de dag ervoor. 't Is wel leuk om eens allemaal supersportieve Amerikanen te zien. Het leuke was dat er voor iedereen werd gesupporterd, iedereen klapt en schreeuwt voor iedereen. Er waren veel zwaarlijvige mensen die ook meededen en puur op karakter en door de aanmoedigingen van de toeschouwers over de streep geraakten en dat was mooi om naar te kijken.
Na de triathlon zijn we naar Saw Mill City geweest, een soort themapark maar zonder rollercoasters, alle ja met van die kleine attracties. We waren daar omwille van een feest van AT&T, het telecombedrijf waar mijn gastmama werkt. Daarover vertel ik later meer.
Groetjes,
Pieter
BTW : Er staan nieuwe foto's op de site van The Crim en Flint, klik linksboven!
Hey,
Vrijdagavond na het befaamde diner at Lucky's zijn we doorgereden naar Flint, Michigan en hebben we daar de nacht doorgebracht in een motel. Brandon ging immers samen met zijn papa de dag erop deelnemen aan ' The Crim '. The Crim is een van de grootste races in Amerika, een evenement waarin verschillende afstanden worden gelopen door de stad Flint. Je kon meedoen aan de marathon, aan de 10 kilometer run, de 5 kilometer run, enz..
Niet te geloven hoeveel volk daar aanwezig was. Gewoon al het aantal deelnemers was overweldigend, het waren er meer dan 20000. Tel daar dan nog eens meer dan dubbel zoveel toeschouwers bij en je kan je voorstellen dat het er zwart zag van het volk. Het zag er ook soms letterlijk zwart van het volk want er waren een pak Kenianen en Ethiopiers die meededen aan de race. Het waren uiteindelijk ook drie Kenianen die met de medailles gingen lopen. Het was een supergrappige race, sommige mensen liepen 10 kilometer in batmanpakken, met vlaggen op hun rug en er was zelfs een man die heel het jaar had getraind om al dribbelend met DRIE basketballen de hele race uit te lopen. Het is hem ook gelukt!
Brandon liep een goede tijd en zijn papa die meedeed aan het snelwandelen was een van de eersten in zijn leeftijdscategorie ( hij is ongeveer 65 jaar schat ik ). Het is een familie van sporters en dat vind ik superleuk!
Daarna zijn we eventjes naar huis gegaan om wat spullen te pakken en zijn we opnieuw de baan op gegaan, nu op weg naar Port Huron voor de tweede keer. Brandon liep de dag erna ( zondag ) een triathlon en we zijn in de trailer van Grandma Spike ( een heel vriendelijke oma die ze Spike noemen omdat ze haar haar altijd rechtzet met gel ) blijven slapen. De dag erna moesten we vroeg uit de veren. In de voormiddag liep Brandon de triathlon. Hier was hij echter een van de traagsten, ik denk dat hij nog moe was van de dag ervoor. 't Is wel leuk om eens allemaal supersportieve Amerikanen te zien. Het leuke was dat er voor iedereen werd gesupporterd, iedereen klapt en schreeuwt voor iedereen. Er waren veel zwaarlijvige mensen die ook meededen en puur op karakter en door de aanmoedigingen van de toeschouwers over de streep geraakten en dat was mooi om naar te kijken.
Na de triathlon zijn we naar Saw Mill City geweest, een soort themapark maar zonder rollercoasters, alle ja met van die kleine attracties. We waren daar omwille van een feest van AT&T, het telecombedrijf waar mijn gastmama werkt. Daarover vertel ik later meer.
Groetjes,
Pieter
BTW : Er staan nieuwe foto's op de site van The Crim en Flint, klik linksboven!
Lucky's Steak House
" My favorite animal is steak. " -Fran Lebowitz
Hey,
Aan de titel te zien zal dit stukje over Lucky's Steak House gaan. LSH is een restaurant waar we vrijdagavond zijn gaan eten, echt de zaligste plek ooit qua eten hier. Ik heb besloten om er een heel stukje aan te wijden want 't was een opmerkelijke bedoening.
We kwamen binnen en moesten een aantal minuutjes wachten voor we een tafel kregen omdat het restaurant bomvol zat maar het was allemaal de moeite waard. Ze kwamen onze bestelling opnemen en ik koos een zalig slaatje met Italian Dressing als voorgerecht ( Dat slaatje op zich kon al een hoofdgerecht zijn) en ik bestelde " Prime Rib ( soort steak) and BBQ Ribs ". Ik zat al te popelen om aan die steak te beginnen want hier eten de mensen veel meer kip dan steak en we hadden tot nu toe nog geen steak gegeten.
Het grappige was, die dienster kwam dus afgelopen met een gigantisch bord met een steak op die misschien 3-4 keer zo dik en zo groot was als een steak in Belgie. Ik speelde eventjes met de gedachte dat wij daar allemaal ons stuk moesten van afsnijden ( Brandon en zijn grootouders die meewaren hadden ook steak gekozen) omdat ik me niet kon voorstellen dat iemand dat ooit op zijn eigen kon opeten ( er lag ook nog een gans stuk rib op dat bord) maar ineens zet die dat dus vlak voor mijn neus neer en zegt ' Have a nice meal! '. Ik moest effe slikken want zoveel vlees had ik nog nooit tesamen gezien op 1 bord in mijn leven en ik begon dus aan mijne Prime Rib. Die smaak kon je echt niet vergelijken met een steak in Belgie, zo zaaaalig! Toen ik de helft van het ding op had en al wat ribbetjes had achterovergeslaan kon ik echt niets meer in mijn maag krijgen en dat was zooo spijtig want het was er superlekker. Voor de rest liet ik mijn cola nog eens bijvullen ( Ja, in Amerika vullen ze uw glas nog eens als je het leeg hebt gedronken).
Voila, dat wou ik toch eventjes vermelden. Als je dus ooit op reis gaat naar Amerika, go get some dinner at Lucky's!
X,
Pieter
Hey,
Aan de titel te zien zal dit stukje over Lucky's Steak House gaan. LSH is een restaurant waar we vrijdagavond zijn gaan eten, echt de zaligste plek ooit qua eten hier. Ik heb besloten om er een heel stukje aan te wijden want 't was een opmerkelijke bedoening.
We kwamen binnen en moesten een aantal minuutjes wachten voor we een tafel kregen omdat het restaurant bomvol zat maar het was allemaal de moeite waard. Ze kwamen onze bestelling opnemen en ik koos een zalig slaatje met Italian Dressing als voorgerecht ( Dat slaatje op zich kon al een hoofdgerecht zijn) en ik bestelde " Prime Rib ( soort steak) and BBQ Ribs ". Ik zat al te popelen om aan die steak te beginnen want hier eten de mensen veel meer kip dan steak en we hadden tot nu toe nog geen steak gegeten.
Het grappige was, die dienster kwam dus afgelopen met een gigantisch bord met een steak op die misschien 3-4 keer zo dik en zo groot was als een steak in Belgie. Ik speelde eventjes met de gedachte dat wij daar allemaal ons stuk moesten van afsnijden ( Brandon en zijn grootouders die meewaren hadden ook steak gekozen) omdat ik me niet kon voorstellen dat iemand dat ooit op zijn eigen kon opeten ( er lag ook nog een gans stuk rib op dat bord) maar ineens zet die dat dus vlak voor mijn neus neer en zegt ' Have a nice meal! '. Ik moest effe slikken want zoveel vlees had ik nog nooit tesamen gezien op 1 bord in mijn leven en ik begon dus aan mijne Prime Rib. Die smaak kon je echt niet vergelijken met een steak in Belgie, zo zaaaalig! Toen ik de helft van het ding op had en al wat ribbetjes had achterovergeslaan kon ik echt niets meer in mijn maag krijgen en dat was zooo spijtig want het was er superlekker. Voor de rest liet ik mijn cola nog eens bijvullen ( Ja, in Amerika vullen ze uw glas nog eens als je het leeg hebt gedronken).
Voila, dat wou ik toch eventjes vermelden. Als je dus ooit op reis gaat naar Amerika, go get some dinner at Lucky's!
X,
Pieter
School Orientation
The difference between school and life? In school, you're taught a lesson and then given a test. In life, you're given a test that teaches you a lesson.” - Tom Bodett
Hi everybody ! ( Hi Doctor Nick!)
Vorige donderdag ben ik met mijn gastpapa Brandon naar de ' School Orientation ' gegaan, een soort infodag waar ze nieuwe leerlingen een rondleiding geven en van die dingen. Ik zat daar wel tussen de 7th graders ( nieuwe leerlingen in het middelbaar ) maar twas superleuk. Mr. Roper, the principal himself heeft me alles getoond in het gebouw, me een fijne tijd in de school gewenst en me daarna doorgestuurd naar de ' Student Counselor ' om mijn vakken te kiezen.
Buiten English en US History heb ik al mijn vakken en uren mogen kiezen dus ik was keicontent. Het ziet er dus zo uit :
1e lesuur : Strength & Conditioning ( = kracht-en conditietraining)
2e lesuur : High School Physical Education ( = mix van vooral Amerikaanse sporten )
3e lesuur : US History ( = Geschiedenis van Amerika)
4e lesuur : English 11 ( op 1 na moeilijkste English Class, gebaseerd op mijn resultaten van de English test die ik moest doen voor ik naar Amerika kwam)
5e lesuur : Psychology
6e lesuur : Great Books ( soort van Book Class waarin je boeken bespreekt en analyseert en van die dingen)
7e lesuur : Creative Writing ( dat wordt mijn favoriete vak ik voel het nu al :-))
Ik ben dus supercontent dat ik keiveel heb mogen kiezen. In het tweede semester kan ik allemaal andere dingen nemen als ik wil maar dat ben ik denk ik niet van plan.
Voor de rest heb ik daar ook nog mijn ' locker ' gekregen (just like in the movies) maar er zit dus een gans systeem in om die dingen open te krijgen dus dat zal ik nog wat gewoon moeten worden. Ik heb hier raar genoeg echt keiveel goesting om naar school te gaan, ook al zijn mijn vakantiedagen hier gevuld met supertoffe activiteiten.
Ze doen wel moeilijk over het soccerteam, want normaal mag ik hier niet in het schoolteam zitten omdat ik in Belgie al ben afgestudeerd. Kans is dus uiteindelijk klein dat ik er in geraak maar ik blijf hopen!
Ik moet hier nog keiveel schrijven want ik zit keiver achter met alles wat hier al is gebeurd dus zal ik vandaag een tandje bijsteken ( Ik ben alleen thuis vandaag, yeeeehaaaaaaaaa!)
Pieter
Hi everybody ! ( Hi Doctor Nick!)
Vorige donderdag ben ik met mijn gastpapa Brandon naar de ' School Orientation ' gegaan, een soort infodag waar ze nieuwe leerlingen een rondleiding geven en van die dingen. Ik zat daar wel tussen de 7th graders ( nieuwe leerlingen in het middelbaar ) maar twas superleuk. Mr. Roper, the principal himself heeft me alles getoond in het gebouw, me een fijne tijd in de school gewenst en me daarna doorgestuurd naar de ' Student Counselor ' om mijn vakken te kiezen.
Buiten English en US History heb ik al mijn vakken en uren mogen kiezen dus ik was keicontent. Het ziet er dus zo uit :
1e lesuur : Strength & Conditioning ( = kracht-en conditietraining)
2e lesuur : High School Physical Education ( = mix van vooral Amerikaanse sporten )
3e lesuur : US History ( = Geschiedenis van Amerika)
4e lesuur : English 11 ( op 1 na moeilijkste English Class, gebaseerd op mijn resultaten van de English test die ik moest doen voor ik naar Amerika kwam)
5e lesuur : Psychology
6e lesuur : Great Books ( soort van Book Class waarin je boeken bespreekt en analyseert en van die dingen)
7e lesuur : Creative Writing ( dat wordt mijn favoriete vak ik voel het nu al :-))
Ik ben dus supercontent dat ik keiveel heb mogen kiezen. In het tweede semester kan ik allemaal andere dingen nemen als ik wil maar dat ben ik denk ik niet van plan.
Voor de rest heb ik daar ook nog mijn ' locker ' gekregen (just like in the movies) maar er zit dus een gans systeem in om die dingen open te krijgen dus dat zal ik nog wat gewoon moeten worden. Ik heb hier raar genoeg echt keiveel goesting om naar school te gaan, ook al zijn mijn vakantiedagen hier gevuld met supertoffe activiteiten.
Ze doen wel moeilijk over het soccerteam, want normaal mag ik hier niet in het schoolteam zitten omdat ik in Belgie al ben afgestudeerd. Kans is dus uiteindelijk klein dat ik er in geraak maar ik blijf hopen!
Ik moet hier nog keiveel schrijven want ik zit keiver achter met alles wat hier al is gebeurd dus zal ik vandaag een tandje bijsteken ( Ik ben alleen thuis vandaag, yeeeehaaaaaaaaa!)
Pieter
donderdag 21 augustus 2008
Port Huron
"Perhaps the truth depends on a walk around the lake.” - Wallace Stevens
Hi,
Zondagnamiddag na de freakshow in de kerk zijn we dus naar Port Huron gegaan, een kuststadje aan de grens met Canada. Dat was echt een superzalige plek. Er waren enorm veel jongeren en je kon er vanalles doen : er was een soort skatepark, baseballveld,... Het was er erg mooi. Je zag er ook veel miljonairsvilla's, mensen die toekwamen met boten en zo van die dingen.
In Port Huron zijn we naar een gigantische Wal-Mart geweest waar ik mijn nieuwe gsm heb gekocht. Dat was nodig want mijn gsm van thuis werkt hier niet en de jongeren hebben er hier allemaal ene dus heb ik er ook maar ne goedkope gekocht. Die Wal-Mart had je moeten zien! Ik denk dat hij ongeveer 3 keer zo groot was als onze Makro. Je ziet hier echt zotte dingen. De karren zijn hier twee keer zo groot als bij ons en je hebt hier zo van die karren voor kinderen, zo van die autootjes en die hebben zelfs ingebouwde schermen om naar cartoons te kijken terwijl de mama aan het winkelen is. Ik viel echt achterover van verbazing maar ja, het is Amerika dus dat zal nog wel veel gebeuren.
Ik heb daar ook wat foto's genomen, niet zoveel want het was daar zo mooi dat ik bijna vergat om foto's te nemen. We zijn met het gezin van plan om daar volgende maand te gaan picknicken want je had van die grote grasvelden met barbecues dus daar kijk ik nu al naar uit.
Voor de rest is er nog zoveel nieuws dat ik niet weet waar te beginnen. Ik zit hier bijna in het soccer team, de coach (Jef) heeft gezegd dat hij mij nodig heeft en " that you really need to be on the team" dus dat komt wel in orde maar ze moeten eerst nog vanalles checken in verband met de verzekering enz. Ze hebben hun eerste match hier wel al verloren met 5-1 dus ik zit hier te popelen om mee te kunnen spelen. Je kan het niveau hier echt wel niet vergelijken met Belgie, maar 'tis ook hun sport niet.
Voor de rest nog wat kort nieuws en feiten:
-Ik ben sinds gisteren officieel " Member of the Brown City Library"
-Ik heb hier al twee keer Macdonalds gegeten, 1 keer Big Boy ( ook fastfood), een keer spaghetti, een keer taco's en twee keer meeneempizza
-Ik heb hier ne zalige fiets waar ik nog foto's van moet nemen, ik noem het de 'lazy bike'. Hij lijkt een beetje op zo n Amerikaanse Chopper brommer maar dan in fietsvorm.
-De mama van mijn gastmama is een keimoderne oma die meer weet van PC's dan ikzelf.
-Mijn twee gastbroers zijn geweldig maar ik denk dat ze ADHD hebben want ze zijn enorm actief.
-Mijn gastouders vallen supergoed mee en - ik weet niet waarom ik dat niet wist - zijn nog maar rond de 30 jaar. Hun zotte dagen zijn dus nog niet zo lang voorbij.
-Ik mis het Belgisch eten enorm. Ik eet vettiger maar toch minder en de voetbaltrainingen duren hier 3 uur dus ik denk dat ik niet teveel ga bijkomen als ik uiteindelijk terugkeer.
X,
Pieter
Hi,
Zondagnamiddag na de freakshow in de kerk zijn we dus naar Port Huron gegaan, een kuststadje aan de grens met Canada. Dat was echt een superzalige plek. Er waren enorm veel jongeren en je kon er vanalles doen : er was een soort skatepark, baseballveld,... Het was er erg mooi. Je zag er ook veel miljonairsvilla's, mensen die toekwamen met boten en zo van die dingen.
In Port Huron zijn we naar een gigantische Wal-Mart geweest waar ik mijn nieuwe gsm heb gekocht. Dat was nodig want mijn gsm van thuis werkt hier niet en de jongeren hebben er hier allemaal ene dus heb ik er ook maar ne goedkope gekocht. Die Wal-Mart had je moeten zien! Ik denk dat hij ongeveer 3 keer zo groot was als onze Makro. Je ziet hier echt zotte dingen. De karren zijn hier twee keer zo groot als bij ons en je hebt hier zo van die karren voor kinderen, zo van die autootjes en die hebben zelfs ingebouwde schermen om naar cartoons te kijken terwijl de mama aan het winkelen is. Ik viel echt achterover van verbazing maar ja, het is Amerika dus dat zal nog wel veel gebeuren.
Ik heb daar ook wat foto's genomen, niet zoveel want het was daar zo mooi dat ik bijna vergat om foto's te nemen. We zijn met het gezin van plan om daar volgende maand te gaan picknicken want je had van die grote grasvelden met barbecues dus daar kijk ik nu al naar uit.
Voor de rest is er nog zoveel nieuws dat ik niet weet waar te beginnen. Ik zit hier bijna in het soccer team, de coach (Jef) heeft gezegd dat hij mij nodig heeft en " that you really need to be on the team" dus dat komt wel in orde maar ze moeten eerst nog vanalles checken in verband met de verzekering enz. Ze hebben hun eerste match hier wel al verloren met 5-1 dus ik zit hier te popelen om mee te kunnen spelen. Je kan het niveau hier echt wel niet vergelijken met Belgie, maar 'tis ook hun sport niet.
Voor de rest nog wat kort nieuws en feiten:
-Ik ben sinds gisteren officieel " Member of the Brown City Library"
-Ik heb hier al twee keer Macdonalds gegeten, 1 keer Big Boy ( ook fastfood), een keer spaghetti, een keer taco's en twee keer meeneempizza
-Ik heb hier ne zalige fiets waar ik nog foto's van moet nemen, ik noem het de 'lazy bike'. Hij lijkt een beetje op zo n Amerikaanse Chopper brommer maar dan in fietsvorm.
-De mama van mijn gastmama is een keimoderne oma die meer weet van PC's dan ikzelf.
-Mijn twee gastbroers zijn geweldig maar ik denk dat ze ADHD hebben want ze zijn enorm actief.
-Mijn gastouders vallen supergoed mee en - ik weet niet waarom ik dat niet wist - zijn nog maar rond de 30 jaar. Hun zotte dagen zijn dus nog niet zo lang voorbij.
-Ik mis het Belgisch eten enorm. Ik eet vettiger maar toch minder en de voetbaltrainingen duren hier 3 uur dus ik denk dat ik niet teveel ga bijkomen als ik uiteindelijk terugkeer.
X,
Pieter
woensdag 20 augustus 2008
Church
"And I will strike down upon thee with great vengeance and furious anger those who would attempt to poison and destroy my brothers. And you will know my name is the Lord when I lay my vengeance upon thee." - Ezekiel 25:17 ( Pulp Fiction)
Hello Hello Hello!
Vorige zondag ben ik in de voormiddag voor de eerste keer meegegaan naar de kerk. Mijn gezin hier is Missionary (dat zijn zendelingen, vraag me niet wat het allemaal inhoudt). 't Was echt bizar. De kerk op zich was extreem modern en ze hadden enorm veel apparatuur ( Micro's, grote schermen waar de teksten van de liedjes op geprojecteerd werden, een hele set instrumenten voor de begeleidingsband,...). In de dienst zelf zongen ze veel liedjes en er was zelfs een begeleidingsband, wat ik superleuk vond. Na een half uurtje echter begon de "Pastor" te preken en zei hij vanalles dat ik enorm schokkend vond. Je had hem moeten horen!
" Homosexuality is a sin! "
" Abortion is a sin! All life is sacred!"
Eigenlijk had ik er toen al genoeg van maar uit respect voor die mensen hun geloofsovertuiging ben ik blijven zitten tot op het einde. Ik bedoel, zelf ben ik 100 procent hetero maar zeggen dat homosexualiteit een zonde is vind ik er wel zwaar over.
En dat die mensen tegen abortus zijn valt misschien te begrijpen met hun geloof, maar er lijkt precies geen ruimte voor discussie, omdat ik persoonlijk vind dat abortus moet kunnen in bepaalde gevallen. Bij hen was het gewoon 'nee, in geen geval, en daarmee uit. Daarna heb ik even met mijn gastmama en gastpapa gepraat en gezegd dat ik liever niet meer meeging en dat vonden ze helemaal niet erg.
Enfin, dat hebben we dus ook gehad. Mijn gastgezin zelf is helemaal niet zo radicaal tegen die dingen als de 'Pastor' zelf, gelukkig! Daarom vond ik het raar dat zij elke week naar die mis gaan.
Mijn gastpapa Brandon vertrekt in september naar Bulgarije voor een week om daar huizen te gaan bouwen. Dat vind ik wel sjiek. Ik heb gemerkt dat enorm veel mensen hier vanalles doen voor het goede doel, het hele jaar door, dus niet alleen als er ergens een ramp is of wat dan ook. Hij wordt volledig gesteund door de Kerk, en zijn hele reis wordt ook betaald door de Kerk.
Voila, dit was het kerkhoofdstukje. Straks schrijf ik iets over Port Huron , een keizalig kuststadje dat we bezocht hebben op zondagnamiddag!
X,
Pieter
Hello Hello Hello!
Vorige zondag ben ik in de voormiddag voor de eerste keer meegegaan naar de kerk. Mijn gezin hier is Missionary (dat zijn zendelingen, vraag me niet wat het allemaal inhoudt). 't Was echt bizar. De kerk op zich was extreem modern en ze hadden enorm veel apparatuur ( Micro's, grote schermen waar de teksten van de liedjes op geprojecteerd werden, een hele set instrumenten voor de begeleidingsband,...). In de dienst zelf zongen ze veel liedjes en er was zelfs een begeleidingsband, wat ik superleuk vond. Na een half uurtje echter begon de "Pastor" te preken en zei hij vanalles dat ik enorm schokkend vond. Je had hem moeten horen!
" Homosexuality is a sin! "
" Abortion is a sin! All life is sacred!"
Eigenlijk had ik er toen al genoeg van maar uit respect voor die mensen hun geloofsovertuiging ben ik blijven zitten tot op het einde. Ik bedoel, zelf ben ik 100 procent hetero maar zeggen dat homosexualiteit een zonde is vind ik er wel zwaar over.
En dat die mensen tegen abortus zijn valt misschien te begrijpen met hun geloof, maar er lijkt precies geen ruimte voor discussie, omdat ik persoonlijk vind dat abortus moet kunnen in bepaalde gevallen. Bij hen was het gewoon 'nee, in geen geval, en daarmee uit. Daarna heb ik even met mijn gastmama en gastpapa gepraat en gezegd dat ik liever niet meer meeging en dat vonden ze helemaal niet erg.
Enfin, dat hebben we dus ook gehad. Mijn gastgezin zelf is helemaal niet zo radicaal tegen die dingen als de 'Pastor' zelf, gelukkig! Daarom vond ik het raar dat zij elke week naar die mis gaan.
Mijn gastpapa Brandon vertrekt in september naar Bulgarije voor een week om daar huizen te gaan bouwen. Dat vind ik wel sjiek. Ik heb gemerkt dat enorm veel mensen hier vanalles doen voor het goede doel, het hele jaar door, dus niet alleen als er ergens een ramp is of wat dan ook. Hij wordt volledig gesteund door de Kerk, en zijn hele reis wordt ook betaald door de Kerk.
Voila, dit was het kerkhoofdstukje. Straks schrijf ik iets over Port Huron , een keizalig kuststadje dat we bezocht hebben op zondagnamiddag!
X,
Pieter
dinsdag 19 augustus 2008
The Wedding
Hark! The merry chimes are pealing,
Soft and glad the music swells,
Gaily in the night wind stealing,
Sweetly sound the wedding bells. - Eliza Cook
Hi all,
Vandaag zit ik een beetje achter op planning. Er gebeurt hier tamelijk veel en het kost tijd om het hier allemaal neer te pennen maar ik ga proberen om zo uitgebreid mogelijk alles te vertellen!
2 dagen geleden ben ik met Miranda ( die naam komt hier nogal vaak voor, Miranda is een van de vriendinnen die ik op deze week heb gemaakt) naar een trouwfeest geweest. De setting was echt wondermooi. Het was een groot feest aan een meer bij zonsondergang, met van die witte paviljoentjes waar de bruid en de bruidegom hun geloften hadden afgelegd. Voor de fans : het leek wat op Dawson's Creek. Hieronder vind je een foto die ik op het internet vond, zo zag het meer er dus werkelijk uit.
We waren al te laat voor de echte trouw maar kwamen rond de avond toe voor de receptie als echte weddingcrashers.
Ik weet zelfs niet eens meer wie er trouwde, het waren immers vrienden van vrienden en ik was ook uitgenodigd en ik laat hier geen kans onbenut om nieuwe mensen te leren kennen.
De receptie en het feest zelf waren net zoals in Belgie, ze hebben hier ongeveer dezelfde gewoonten. Alleen de muziek was enorm verschillend, daar herkende ik bijna niets van.
Op die trouw heb ik ook twee zaaaaalige mensen leren kennen, namelijk Steven en Jesse, zijn vriendin. Dat waren twee tieners van mijn leeftijd. Met Jesse heb ik niet zolang kunnen praten omdat zij bruidsmeisje was en constant moest rondlopen maar Steven is een van de weinige echt slimme gecultiveerde Amerikanen die ik hier al heb ontmoet. 't Is wel ne zotte kadee, hij is een "bullrider" en had net zijn been op drie plaatsen gebroken omdat er een stier was opgesprongen nadat hij eraf was gevallen. Ik begrijp echt niet waarom je zo n zotte sport zou willen doen maar hij vertelde er zo gefascineerd over dat het niet eens zo gek leek.
Het leuke was dat hij geinteresseerd was in alles dat met Europa te maken had. Hij wist keiveel over geschiedenis in het algemeen en was keijaloers toen hij hoorde dat wij hier in Belgie minstens 3 talen moeten leren op school. Hij vertelde ook dat hij al gans zijn leven naar Europa wou gaan maar dat hij er het geld niet voor had en dat was wel spijtig.
Opmerkelijk is wel dat al die 16,17 en 18jarigen hier al een " truck" van hun eigen hebben. Steven had ne keigrote truck die hij had gekocht van iemand voor 3000 dollar, da's ongeveer 2000 euro en ik stond daar echt met mijn mond vol tanden. De auto's zijn hier keigoedkoop en je ziet hier bijna geen gewone auto's zoals bij ons.
Voor de autoliefhebbers: Hieronder vind je een foto van een Corvette die te koop staat bij ons in de straat voor 10000 dollar (=6760 euro). It's a beauty!
Genoeg over auto's. Ik ga nu kijken naar onze eerste soccer match ( De coach heeft gezegd dat ik hoogstwaarschijnlijk in het team geraak) dus ga ik hier afsluiten.
Talk to you soon!
X,
Pieter
Soft and glad the music swells,
Gaily in the night wind stealing,
Sweetly sound the wedding bells. - Eliza Cook
Hi all,
Vandaag zit ik een beetje achter op planning. Er gebeurt hier tamelijk veel en het kost tijd om het hier allemaal neer te pennen maar ik ga proberen om zo uitgebreid mogelijk alles te vertellen!
2 dagen geleden ben ik met Miranda ( die naam komt hier nogal vaak voor, Miranda is een van de vriendinnen die ik op deze week heb gemaakt) naar een trouwfeest geweest. De setting was echt wondermooi. Het was een groot feest aan een meer bij zonsondergang, met van die witte paviljoentjes waar de bruid en de bruidegom hun geloften hadden afgelegd. Voor de fans : het leek wat op Dawson's Creek. Hieronder vind je een foto die ik op het internet vond, zo zag het meer er dus werkelijk uit.
We waren al te laat voor de echte trouw maar kwamen rond de avond toe voor de receptie als echte weddingcrashers.
Ik weet zelfs niet eens meer wie er trouwde, het waren immers vrienden van vrienden en ik was ook uitgenodigd en ik laat hier geen kans onbenut om nieuwe mensen te leren kennen.
De receptie en het feest zelf waren net zoals in Belgie, ze hebben hier ongeveer dezelfde gewoonten. Alleen de muziek was enorm verschillend, daar herkende ik bijna niets van.
Op die trouw heb ik ook twee zaaaaalige mensen leren kennen, namelijk Steven en Jesse, zijn vriendin. Dat waren twee tieners van mijn leeftijd. Met Jesse heb ik niet zolang kunnen praten omdat zij bruidsmeisje was en constant moest rondlopen maar Steven is een van de weinige echt slimme gecultiveerde Amerikanen die ik hier al heb ontmoet. 't Is wel ne zotte kadee, hij is een "bullrider" en had net zijn been op drie plaatsen gebroken omdat er een stier was opgesprongen nadat hij eraf was gevallen. Ik begrijp echt niet waarom je zo n zotte sport zou willen doen maar hij vertelde er zo gefascineerd over dat het niet eens zo gek leek.
Het leuke was dat hij geinteresseerd was in alles dat met Europa te maken had. Hij wist keiveel over geschiedenis in het algemeen en was keijaloers toen hij hoorde dat wij hier in Belgie minstens 3 talen moeten leren op school. Hij vertelde ook dat hij al gans zijn leven naar Europa wou gaan maar dat hij er het geld niet voor had en dat was wel spijtig.
Opmerkelijk is wel dat al die 16,17 en 18jarigen hier al een " truck" van hun eigen hebben. Steven had ne keigrote truck die hij had gekocht van iemand voor 3000 dollar, da's ongeveer 2000 euro en ik stond daar echt met mijn mond vol tanden. De auto's zijn hier keigoedkoop en je ziet hier bijna geen gewone auto's zoals bij ons.
Voor de autoliefhebbers: Hieronder vind je een foto van een Corvette die te koop staat bij ons in de straat voor 10000 dollar (=6760 euro). It's a beauty!
Genoeg over auto's. Ik ga nu kijken naar onze eerste soccer match ( De coach heeft gezegd dat ik hoogstwaarschijnlijk in het team geraak) dus ga ik hier afsluiten.
Talk to you soon!
X,
Pieter
maandag 18 augustus 2008
Carnival
“Remember what Bilbo used to say: It's a dangerous business, Frodo, going out your door. You step onto the road, and if you don't keep your feet, there's no knowing where you might be swept off to.” - Tolkien, The Lord Of The Rings
Hey iedereen,
Dit is het laatste nieuws uit Brown City, Michigan! 3 dagen geleden ben ik met Miranda en Erica (een vriendin van haar) naar een Amerikaanse carnival geweest en dat was super. Je kan het een beetje vergelijken met een kermis hier maar dan met muziekoptredens en enorm veel eten. We zijn daar gebleven tot middernacht, daarna zijn we naar een speeltuin gegaan en hebben we een beetje het kind uitgehangen en vervolgens zijn we bij ' Big Boys Restaurant'( fastfood keten MET saladbar) gaan eten om 23 u 's avonds!
Da's hier echt zot bijna alles is hier 24u open, je kan dat echt niet vergelijken met Belgie, er er zijn hier van die gigantische grootwarenhuizen als Wal-Mart( ongeveer drie keer zo groot als de Makro) waar je echt alles kan kopen, van pepersaus tot ne mountainbike. Het eten, mja, dat valt niet zo erg mee. Mijn gastmama kookt bijna nooit iets echt, meestal bestellen we gewoon iets zoals pizza of chinees of wat dan ook, of ze maakt iets simpel als spaghetti. Ik verlang naar vers brood van een bakker in Belgie en gewoon van die simpele Belgische gerechten zoals frietjes met stoofvlees en van die dingen. Enfin dat word ik wel gewoon. 's Wel grappig, want toen ik zag da je in Wal-Mart frans brood kon kopen sprong ik echt een gat in de lucht.
Voor de rest zijn er nog gigantische verschillen, wel logisch denk ik. Het zalige aan Amerika, na 5 dagen hier te zijn, vind ik toch nog altijd dat het een gigantisch groot land is en zo ongelooflijk mooi! Zeker hier in Michigan is het puur genieten als je gewoon met de auto over straat aant cruisen bent ( Zelf rijd ik niet maar tzijn hier lange afstanden als je ergens naartoe wil en meestal zitten we lang in de auto). En de mensen zijn hier supervriendelijk, altijd bereid om te helpen.
Soms zijn ze wel een beetje freaky, vb. op die carnival was er zo n tentje van een of andere geloofsovertuiging en die waren water aant uitdelen. Er kwam zo ne jonge kerel met ons praten en die had je moeten horen jong! Ik ga natuurlijk nooit zo'n gesprekken uit de weg, tzijn kansen om eens goed te discussieren maar je moet hier wel opletten met wat je zegt over sommige dingen, zeker over geloofsonderwerpen enzo. Die gast was echt niet te doen gelovig, ik kan niet eens uitleggen hoeveel maar ik heb zo wat de wetenschap naar boven gebracht int gesprek en die gast stond daar echt met zijn mond vol tanden ( hij was bezig over tfeit dat de drie wijzen echt bestonden en da ze daar bewijzen van hebben enzo) en ik was echt meer dan de helft van zijn argumenten gewoon aant ontkrachten en die kerel werd gewoon zot want hij kon er niets op terug zeggen. Was wel grappig maar na 10 minuutjes ben ik wel doorgelopen omdat er een country-optreden begon.
That's it for now, ik heb spijtig genoeg geen foto's genomen op die carnival omdat ik mijn Kodak ni mee had.
X,
Pieter
Hey iedereen,
Dit is het laatste nieuws uit Brown City, Michigan! 3 dagen geleden ben ik met Miranda en Erica (een vriendin van haar) naar een Amerikaanse carnival geweest en dat was super. Je kan het een beetje vergelijken met een kermis hier maar dan met muziekoptredens en enorm veel eten. We zijn daar gebleven tot middernacht, daarna zijn we naar een speeltuin gegaan en hebben we een beetje het kind uitgehangen en vervolgens zijn we bij ' Big Boys Restaurant'( fastfood keten MET saladbar) gaan eten om 23 u 's avonds!
Da's hier echt zot bijna alles is hier 24u open, je kan dat echt niet vergelijken met Belgie, er er zijn hier van die gigantische grootwarenhuizen als Wal-Mart( ongeveer drie keer zo groot als de Makro) waar je echt alles kan kopen, van pepersaus tot ne mountainbike. Het eten, mja, dat valt niet zo erg mee. Mijn gastmama kookt bijna nooit iets echt, meestal bestellen we gewoon iets zoals pizza of chinees of wat dan ook, of ze maakt iets simpel als spaghetti. Ik verlang naar vers brood van een bakker in Belgie en gewoon van die simpele Belgische gerechten zoals frietjes met stoofvlees en van die dingen. Enfin dat word ik wel gewoon. 's Wel grappig, want toen ik zag da je in Wal-Mart frans brood kon kopen sprong ik echt een gat in de lucht.
Voor de rest zijn er nog gigantische verschillen, wel logisch denk ik. Het zalige aan Amerika, na 5 dagen hier te zijn, vind ik toch nog altijd dat het een gigantisch groot land is en zo ongelooflijk mooi! Zeker hier in Michigan is het puur genieten als je gewoon met de auto over straat aant cruisen bent ( Zelf rijd ik niet maar tzijn hier lange afstanden als je ergens naartoe wil en meestal zitten we lang in de auto). En de mensen zijn hier supervriendelijk, altijd bereid om te helpen.
Soms zijn ze wel een beetje freaky, vb. op die carnival was er zo n tentje van een of andere geloofsovertuiging en die waren water aant uitdelen. Er kwam zo ne jonge kerel met ons praten en die had je moeten horen jong! Ik ga natuurlijk nooit zo'n gesprekken uit de weg, tzijn kansen om eens goed te discussieren maar je moet hier wel opletten met wat je zegt over sommige dingen, zeker over geloofsonderwerpen enzo. Die gast was echt niet te doen gelovig, ik kan niet eens uitleggen hoeveel maar ik heb zo wat de wetenschap naar boven gebracht int gesprek en die gast stond daar echt met zijn mond vol tanden ( hij was bezig over tfeit dat de drie wijzen echt bestonden en da ze daar bewijzen van hebben enzo) en ik was echt meer dan de helft van zijn argumenten gewoon aant ontkrachten en die kerel werd gewoon zot want hij kon er niets op terug zeggen. Was wel grappig maar na 10 minuutjes ben ik wel doorgelopen omdat er een country-optreden begon.
That's it for now, ik heb spijtig genoeg geen foto's genomen op die carnival omdat ik mijn Kodak ni mee had.
X,
Pieter
donderdag 14 augustus 2008
The Arrival
"If you're not living on the edge, you're taking up too much space."
Hey,
Mijn eerste blogpost vanuit Amerika!
Ik ben hier eergisterennacht aangekomen in Michigan na 24 uur vliegtuigen nemen en wachten, wachten en nog eens wachten. Ik was moe dus ben ik direct gaan slapen, maar ik heb hier die nacht niet kunnen slapen puur van de zenuwen!
Op dit moment is het 14u15 in de namiddag. 't Is altijd berekenen hoe laat het is in Belgie voor ik MSN opstart maar dat word ik wel gewoon. Vermits mijn ouders de hele dag werken zit ik hier, "stuck with the kids" , maar mijn twee gastbroertjes vallen enorm goed mee en zijn heel zelfstandig. Ik ben net met hen gaan wandelen om het dorp te verkennen en we zijn al aan de High School gepasseerd. Er was een American Football practice aan de gang en dat was zalig om naar te kijken. Ook al mag ik waarschijnlijk niet in het echte team meespelen omdat ik al ben afgestudeerd zal het nog altijd leuk zijn om dit allemaal te volgen. Ik kan dus vreemd genoeg niet wachten tot de school hier begint op 2 september.
Ook heb ik al kennisgemaakt met een paar mensen hier, zoals met Miranda, het meisje dat vroeger op Jeremy en Jacob paste en in het " Brown City Cheerleading Team" zit. Lisa, de buurvrouw en beste vriendin van mijn gastmama Tina is ook al langsgeweest, en dat was een keivriendelijke madam. Ze vertelde over alle plekken waar de jongeren hier uithangen en over haar zoon die in een hardrockgroepje speelde.
Het is hier wel echt aanpassen. Het eten is hier wel sava, ook al kookt er niemand beter dan mijn eigen mama in Belgie. Gisteren was het spaghetti en daar kan je niet echt iets aan misdoen. Ze zijn het hier precies wel niet gewend om op regelmatige tijdstippen te eten! Maar dat word ik ook wel allemaal gewoon.
Voor de rest gaat het heel goed met mij. Hieronder vind je wat foto's die ik al heb genomen. Het zijn er niet zoveel maar ik ben hier dan ook nog maar twee dagen. Het zijn foto's van het huis en de omgeving hier en ook van het gigantische park dat hier niet zover vandaan ligt en waar ik deze voormiddag met Jacob en Jeremy naartoe ben geweest. De gasten luisteren hier graag naar Johnny Cash en mijn gastmama is heel erg into jazz, en dat is ook wel zalig. Ze heeft me een heel lijstje gemaakt met leuke radiozenders.
Zo, ik denk dat ik hier ga afronden.
Btw: Mijn gsm werkt hier niet, spread the message! Ik ga zo snel mogelijk eens zien naar ne nieuwe maar natuurlijk blijft mailen het goedkoopste.
Groetjes,
Pieter
Hier vind je al foto's van het huis waar ik verblijf:
http://www.flickr.com/photos/pieterpics/sets/72157606730304985/
Meer foto's komen eraan! Links vanboven kan je klikken om de laatste foto's te zien.
Hey,
Mijn eerste blogpost vanuit Amerika!
Ik ben hier eergisterennacht aangekomen in Michigan na 24 uur vliegtuigen nemen en wachten, wachten en nog eens wachten. Ik was moe dus ben ik direct gaan slapen, maar ik heb hier die nacht niet kunnen slapen puur van de zenuwen!
Op dit moment is het 14u15 in de namiddag. 't Is altijd berekenen hoe laat het is in Belgie voor ik MSN opstart maar dat word ik wel gewoon. Vermits mijn ouders de hele dag werken zit ik hier, "stuck with the kids" , maar mijn twee gastbroertjes vallen enorm goed mee en zijn heel zelfstandig. Ik ben net met hen gaan wandelen om het dorp te verkennen en we zijn al aan de High School gepasseerd. Er was een American Football practice aan de gang en dat was zalig om naar te kijken. Ook al mag ik waarschijnlijk niet in het echte team meespelen omdat ik al ben afgestudeerd zal het nog altijd leuk zijn om dit allemaal te volgen. Ik kan dus vreemd genoeg niet wachten tot de school hier begint op 2 september.
Ook heb ik al kennisgemaakt met een paar mensen hier, zoals met Miranda, het meisje dat vroeger op Jeremy en Jacob paste en in het " Brown City Cheerleading Team" zit. Lisa, de buurvrouw en beste vriendin van mijn gastmama Tina is ook al langsgeweest, en dat was een keivriendelijke madam. Ze vertelde over alle plekken waar de jongeren hier uithangen en over haar zoon die in een hardrockgroepje speelde.
Het is hier wel echt aanpassen. Het eten is hier wel sava, ook al kookt er niemand beter dan mijn eigen mama in Belgie. Gisteren was het spaghetti en daar kan je niet echt iets aan misdoen. Ze zijn het hier precies wel niet gewend om op regelmatige tijdstippen te eten! Maar dat word ik ook wel allemaal gewoon.
Voor de rest gaat het heel goed met mij. Hieronder vind je wat foto's die ik al heb genomen. Het zijn er niet zoveel maar ik ben hier dan ook nog maar twee dagen. Het zijn foto's van het huis en de omgeving hier en ook van het gigantische park dat hier niet zover vandaan ligt en waar ik deze voormiddag met Jacob en Jeremy naartoe ben geweest. De gasten luisteren hier graag naar Johnny Cash en mijn gastmama is heel erg into jazz, en dat is ook wel zalig. Ze heeft me een heel lijstje gemaakt met leuke radiozenders.
Zo, ik denk dat ik hier ga afronden.
Btw: Mijn gsm werkt hier niet, spread the message! Ik ga zo snel mogelijk eens zien naar ne nieuwe maar natuurlijk blijft mailen het goedkoopste.
Groetjes,
Pieter
Hier vind je al foto's van het huis waar ik verblijf:
http://www.flickr.com/photos/pieterpics/sets/72157606730304985/
Meer foto's komen eraan! Links vanboven kan je klikken om de laatste foto's te zien.
Abonneren op:
Posts (Atom)